شاید میان این همه نامردی،باید شیطان را بستایم!

روزي که عشقم مي خواسـت برود ده بذر گل به من داد و گفت:

اين ده بذر را بکار هر وقت جوانه زدند من برميگردم .

مـن آنها ر ا يکي يکي کاشـتـم و با جــوانـه زدن هر کـدام انـگار

پرسيد به خاطر كي زنده اي؟ با اينكه دلم ميخواست داد بزنم و

بگویم به خاطر تو، گفتم به خاطر هيچ كس.

میخواهم عوض شوم!

چرا باید دلتنگ آغوشت باشم.

ماه من ! آنجا که چشمها سخن می گویند کلمات را معنا و مفهومی نیست و آن هنگام که خنجر نگاه از خنجر کلام تیز تر است ،

من و تو را کی مجال گفتگوست ؟دلتنگی ام برای تو وسیع است ماه من ، وسیع و بی پایان .. مثل روزهایی که هنوز ندیده بودمت

و  گویی همیشه در انتظارت بودم ! پس بیا ... بیا در خنکای یک عصر دی ماه مانند دو غریبه در کنار هم راه برویم و به سرمای قلبهای

بی عاطفه مان بخندیم وبه چشمهای یکدیگر نگاه نکنیم که از قلبهایمان به هم خیانتکارترند ! بیا ، بیا آن خیابان آشنای قدمهایمان را هی

برویم و برگردیم تا شاید ،شاید در گوشه یا کناری عشقی را پیدا کنیم که در قلبهایمان  جوانه نزده محکوم به مرگ شد ...

بیا ، بیا باز هم بخندیم به آنچه نباید می گفتیم و گفتیم و به آنچه باید می گفتیم ا ما نگفتیم تا شاید زشتی غرورمان از چشم یکدیگر پنهان بماند.

بیا ، بیا راهی را که رفته ایم برگردیم ! و آنگاه اگر فرصتی بود سر بر روی شانه های یکدیگر گذاریم

که امن ترین جا برای گریستن است ...

شبی غمگین،شبى بارانى وسرد،مرادرغربت فردا رهاكرد،

غرور را به هر دادگاهی می برم

و او را محکوم و تو را باور می کنم.

به سلامتے اون هایے که الان دلتنگ و تنها هستند

و تنهائي خود را با سیاه مشق مے گذرونند

سلامتے دونه دونتون که اگه نباشین ما هم نیستیم

کاش شبی بیایی و نام مرا صدا کنی

                          تا دل بی کس مرا عاشق و مبتلا کنی

لطفا به _ادامه مطلب_ مراجعه فرمائید